Jeetje wat is het alweer een tijd geleden dat we onze weblog hebben bijgewerkt. We hebben inmiddels alweer zoveel meegemaakt en gedaan, maar laten we beginnenbij Punta Arenas.

We hadden een reservering gemaakt bij hostel El Mirador wat dichtbij de busstop zou moeten liggen. Na een lange maar goede busreis bleek de straat wel in de buurt te liggen, echter was deze erg lang (en liep stijl omhoog met trappen). Eenmaal aangekomen zag het hostel er een beetje slonsig uit, maar we hadden het hostel ook voor de goede prijs gekozen dus we hadden niet anders verwacht. Na een aantal keren aangebeld te hebben deed er helaas niemand open en ook de telefoonnummers die op een geschreven briefje hingen, werkten niet. Luc vond nog een ander nummer dat gelukkig wel werkte. Hij in zijn beste Spaans geprobeerd uit te leggen dat we voor de deur stonden en de man aan de telefoonzou eraan komen. En ja hoor na 5 minuten kwam er inderdaad een busje aanrijden met een man die ons vroeg om in te stappen. Na enig twijfelen zijn we ingestapt en we reden naar twee straten verderop (helemaal beneden vlakbij de busstop). De man vertelde ons dat dit hostel El Mirador 2 was. Nr 1 was volgens hem eerst dicht en daarna vertelde hij dat het vol zat. El Mirador 2zag er veel beter uit en we hadden een simpele maar prima kamer die in ieder geval schoon was. Even boodschappen gedaan wat heel goedkoop was en in een leuk restaurantje La Marmitagegeten voor bijna niets.

De dag erop hebben we aardig veel gedaan; onze eerste kaartjes op de bus, de pinguïn excursie van die middag geregeld, bus naar puerto natales geboekt en nog weer naar de supermarkt om alvast inkopen te doen voor onze tripnaar Torres del Paine. Dit snel in het hostel afgezet en door naar de pinguïns. Dit was een uurtje rijden waarna we zelf rond konden lopen voor een uur en dan weer terug. De pinguïnsvielen een beetje tegen. Het was best grappig om de pinguïns te zien en de gidshad leuke achtergrond informatie tijdens de autorit, maar er waren niet veel pinguïns en na 3 heb je het ook al wel een beetje gezien; tja we zijn nu al verwend met al die mooie dingen die we meemaken. Hierna lekker onder de drie dekens van ons bedje gekropen en zowaar een engels gesproken film gekeken, heerlijk.

Vanuit Punta Arenas namen we ´s ochtendsvroeg debus naar Puerto Natales. Na een zware inpakavond, maar na een heerlijk ontbijt de dag erna,(beste tot dusver) namen we de bus van Puerto Natales naar het park Torres del Paine. Na een ietwat haastige busrit langs prachtige en afwisselende landschappen, arriveerden we bij ons eerste checkpoint de catamaran die ons over Lake Pehoe naar de westkant van de befaamde ´W´ trekking route bracht. Voor we op de catamarangingen, brachten we eerst nog even een bezoekje aan een waterval die op 15 minuten afstand lopen lag, de Salto Grande. Hij was overweldigend blauw (zie foto´s). Er was ons al door veel mensen verteld dat we het water uit de beekjes van het park konden drinken en dat dit erg lekker was. Dus wij meteen onze lege waterflesjes gevuld in de waterval en het was inderdaad ongelooflijk lekker!

Om 13:10 uur begon dan het echte avontuur. We droegen beide een zware backpack van ongeveer 13 kilo p.p. met o.a. 1 paar extra kleding, tent, slaapzak, matrasjes, kookspullen en eten. Het lopen ging op zich best goed. Na ruim vier uur hiken kwamen we aan op de eerste camping, campamento Grey (11 km gelopen).Onderweg zagen we meerdere stukken gletsjerijs in het water liggen wat al een geweldig gezicht opzich was. Voordat we de camping opzochten zijn we nogmet delaatste krachten van Lucynaar El Mirador Grey geklommen. Dit was een geweldig uitzicht over Glacier Grey. Fantastisch mooi om een gletsjer van dichtbijte kunnen zien en de windte horen en te voelen gieren. Natuurlijk hadden wij niet zomaar eten meegebracht, maar heerlijke verse ingrediënten voor de eerste 2 dagen.Wij maakten spaghetti met allemaal verse groentes en genoten er enorm van. In bed erg gelachen aangezien Luc bij lange na niet in de tent en in de slaapzak paste en daarna(lekker) gaan slapen.

Op dag 2 hebben we ongeveer 12 km gelopen. We bleven nog een nacht op dezelfde camping slapen waar wel een toilet en wasbakje waren, maar verder was er weinig. We zijn de route nog omhoog gelopen wat bijna niemand doet.Wij wilden graag de gletsjer van nogdichterbijbekijken. We besloten in totaal 6 uurte gaan wandelen om alvast in het ritme voor de volgendedag te komen.Hier nog meer prachtige uitzichten en natuur. Op de weg terug naar beneden zag Luc een watervalletje ergens bovenin. We zijn erheen gelopen en hij vroegmij ofik een foto zou maken als hij eronder zou gaan staan. En jahoor, mijn lievie trok al zijn kleren uit en ging onder de ijskoude waterval staan douchen, heerlijk!

Dag 3 (18,6 km),we liepen deze dag vanaf campamento Grey naar campamento Italiano wat een gratis camping was. De eerste 11 km terug was zwaar en liepen we voor de tweede keer. Hierdoor liepen we het hele stuk een uur sneller omdat we niettelkens naar een uitzicht liepen en bleven staan kijken. Toen we bij Lake Pehoe aankwamen (wat ons beginpunt van de eerste dag was) zaten we er flink doorheen en we besloten een sandwich met ham en kaas als traktatie voor onze prestatie te kopen. Na een pauze van ongeveer 45 minuten gingen we weer op pad voor het laatste stuk van die dag. Er waren niet veel uitzichten dus we liepen lekker door. Bij aankomst waren we wederom kapot en het was erg koud die avond met een hele harde wind. Tijdens het slapen hoorden we het geluid van hard stromend water, regen, wind, krakende en piepende bomen, en het geluid van afbrekende ijsmassa´s van een gletsjer van verderop.

Op dag 4 (16,5 km), gingen we in 2,5 uur naar het hoogste punt net boven campamento Britanico (545 meter hoog). De weg was alleen maar omhoog, maar zonder backpackging het wel. We hadden namelijk de tent opcampamento Italiano laten staan en die haalden we die middag op omvervolgens naar één camping (Las Cuernos) verderte gaan. Dit was een erg mooie route langs een meer en een strand waar Luc nog even stenen over het water ging gooien. Bij aankomst waren we niet helemaal kapot zoals de andere dagen. We zetten onze tent op en hadden besloten deze dag in een refugio (soort hostel) een drie gangen diner (a €10,- p.p) te nemen. Helaas bleek al het eten op te zijn dus hebben we een heel wit brood gekocht en kregen er zowaar wat boter bij. Na veel zeuren kregen we ook nog een kopje soep aangezien dat nog over was nadat iedereen te eten had gehad. Dit smaakte goed. Het kopje thee werd in de magnetron gezet maar verlichtte de pijn.

Dag 5 (21 km), dit was de langsteen zwaarste dagvan allemaal. Aangezien we dit van te voren wisten hadden we ons erop ingesteld en was onze backpack inmiddels iets lichter omdat er al aardig wat eten op was gegaan.We vertrokken om 8:30uur. Het begin was stijl omhoog en vermoeiend maar het weer was heerlijk. Niet te veel wind en het zonnetje scheen de hele dag volop waardoor het helder was en we ver konden kijken. Het landschap was prachtig. Eigenlijk vonden we dit landschap het mooiste van allemaal. Bij een meer een uurtje lekker gelegen als pauze en daarna weer verder gegaan. Onderweg beide met schoenen onder water uitgegleden en Luc hard zijn hoofd gestoten tegen een tak van een boom. Maar ja als dat hetenige is wat ons onervaren trekkers overkomt doen we het toch niet slecht denk ik zo. Toen we bijna bij onze bestemming waren liepen we op een hele hoge berg met een grote en stijle afgrondnaast ons zonder houvast of iets. We vonden het gevaarlijk om er te lopen maar het charmeerde het park,nogzonder toeristische hekjes en hotdogs.De wind ging enorm tekeer toen we de hoekvan de berg omgingen. Dit was fantastisch aangezienhet tegenwind was. Net alsof je op het strand loopt tijdens een enorme storm. Onderweg aardig wat paarden tegengekomen die al het eten en benodigheden naar de refugio´s vervoerden. Het laatste uur was heel erg zwaar. Wegingen erg langzaam omhoog omdat we gewoon niet meer konden. Bij aankomstsnel de tent opgezet en een uur geslapen.

Dag 6(12 km)laatstedag, korte nacht gehad want om 3:00 uur ging de wekker.We gingen de Torres bij zonsopgang bekijken. Luc wees Lucymet een hoofdlampje de weg in het donker. We klommen over grote rotsblokken tot boven de 900 meter hoog. We hadden warme kleding en een slaapzak meegenomen aangezien het boven erg koud zou zijn. Helaas was het erg bewolkt en zagen we weinig zonsopgang, maar het was zeker de moeite waard om naar boven te klimmen. Hierna snel de tent ingepakt en we gingen op weg naar ´huis´. We hebben heel snel gelopen en waren om 10:45uur in een luxe hosteria waar weonze victorie sandwichbestelden en gewacht hebben op de 14:00 uur bus. Nog een keer overgestapt en toennaar Puerto Natales gereden, waar we in Yaganhouse nog een nacht geslapen hebben.

Vandaag om 8:30 uur de bus naar El Calafate gepakt waar we ongeveer 5,5 uur over deden. We zijn dus nu weer in Argentinië. We hebben een rustige dag gehad met wat internet, skype en stadsverkenning. Vanavond 22:30 uur gaan we aan ons kerstdiner in het hostel beginnen met een glas champagne om 00:00 uur.