SanCarlos de Bariloche was onze verblijfplaats toen Luc jarig was. We zaten in hostel penthouse 1004 en hadden een adembenemend uitzicht over lago Nahuel Huapi. Na 2 dagen in de bus te hebben gezeten was dit een verademing om te verblijven. Toen we binnenkwamen kregen we een warme rondleiding en werden we geintroduceerd aan de best uitgerustte keuken die we tot dusver hebben gezien (en gebruikt). 13 gaspitten, 3 ovens, 45 delig bestek, 19 kruiden, en een plank voor jezelf (ook 1 in één van de 3 koelkasten). Het was ons duidelijk, het was toen net voor 21:30 uur en wij moesten en zouden boodschappen halen om in de ruime keuken te koken. De eerste supermarkt was gesloten dus liepen we verder. We passeerden twee leuke tentjes, waarvan we allebei zoiets hadden 'dat is misschien wel leuk om naar toe te gaan op een andere dag'. Toen we er voorbij waren werd er ineens hard 'Lucy' geroepen. Sebastian die we eerder in El Calafate tegen waren gekomen was uit één van de leuke tentjes gerend om ons te begroeten. Binnen troffen we ookSina aan en we besloten om verder met zijn vieren te eten (daar ging onze keuken). Later nog een biertje gedronken in dat leuke tentje ernaast en vroeg gaan slapen.

´s Ochtendsvroeg al boodschappen gedaan inl´Anonima en spullen voor ossobuco, appeltaart en biefstuk met gebakken aardappels en sla ingeslagen. In de supermarkt samen een klein tangodansje gedaan en genoten van de lekkere spullen die we kochten.

Eigenlijk hebben we op een heel fijn skype gesprek met Luc zijn ouders alleen maar in de keukengestaan om te kokkerellen. Heerlijk ossobuco gemaakt, een appeltaart gebakken en ervan gesmuld. Wat wij erg leuk vonden is dat er veleandere gasten en het personeel van het hostel vol bewondering naar onze kookkunsten bleven kijken.Om 0:00 uur samen met Sina en Sebastian buiten bij een livebandje Luc zijn verjaardag gevierd.

Gefeliciteerd Luc met je 24e verjaardag. Het was een speciale dag, waar we samen van genoten hebben. ´s Ochtends een heerlijk ontbijtje (scrambled eggs, verse jus, en stukje appeltaart en een mijlenver prachtig uitzicht. We werden door een busje opgehaald die ons naar Estancia Patagonia bracht. Hier zouden we écht gaan paardrijden. Geen suf truttig pasje, nee het echte werk. Na een heerlijk ontvangstdrankje een paard toegewezen gekregen (Quedebracho en Cochita) and off we went. De uitleg was trouwens erg simpel 'You want to go left pull left, for right pull right, for stop pull slowly, Vamos!'Veel van elkaar en de natuur en omgeving genoten, incroyable! Veel uitgestrekte gebieden, cypressen en we zagen zelfs 5 herten, waarvan er één een gigantisch groot gewei had. We hebben gestapt, gedraafd en zelfs gegaloppeerd, Yihaaa.

Na het paardrijden een heerlijke asado (BBQ) gehad met rode wijn, salade, brood en veel water. Het was heerlijk. Luc bleef maar eten. Toen Luc eindelijk alles op had regelde hij dat we ook ´s middags nog konden blijven om paard te rijden. Meer galopperen voor €10,-, WOW. En inderdaad er volgde 3 open velden waar we voluit konden en gingen. Het was niet te bevatten. Luc had 1 keer eerder in een truttig pasje op Ameland gehobbeld, maar dit was wel even wat anders. Lucy vroeg steeds aan Luc of hij nu begreep waarom zij het zo fantastisch vind om dit te doen. Er volgde uiteraard een volmondige 'Ja', ultieme vrijheid.

Op dag 3 huurden we een Volkswagen Gol (niet een Golf) samen met Sina en Sebestian en chaffeur Luc. We reden la ruta de los siete lagos (route van de 7 meren) wat door veel backpackers en toeristen gedaan word. Sebastian was af en toe een beetje bang in de auto. De meiden vonden wel dat Luc netjes reed. Helaas viel het weer een beetje tegen, waardoor de kleuren van de uitzichten soms tegen vielen. De route viel op de heenweg een beetje tegen, maar was fun to do. Een sjaal gekocht voor Luc en koffie gedronken in Villa l´Angostura. De terugweg was over een geasfalteerde weg, welke veel en veel mooier was om op te rijden. Mooie zonsondergang gezien en van de uitzichten genoten.

Op onze laatste dag nog circuito chico met de bus gedaan en hotel Llao Llao bezocht (backpackers werden alleen niet toegelaten, helaas). Op de terugweg nog even langs Tinto Bistro gelopen (restaurant van broer van Maxima) en heerlijk biefstuk thuis gegeten.