7 januari namen we ´s middags de bus om weer naar Chili af te reizen. Dit keer was de bestemming Puerto Varas, een klein dorpje aan het meer LLanquihue (net boven Puerto Montt). Rond 19:00 uur aangkomen in hostel Margouya School waar ons grote 2 persoonsbed op ons stond te wachten. We zijn die avond lekker uit eten geweest in restaurant Sirocco en genoten van heerlijke visgerechten (heerlijk na al dat vlees in Arg).

Na een goede nachtrust en een zelfgemaakt ontbijtje, maakten we ons klaar voor Canyoning (www.pachamagua.com). Afkomstig uit Frankrijk en hier dus ook begeleid door Fransen. Bij canyoning glij of spring je van natuurlijke watervallen. De ene iets groter en sneller als de andere. Weregistreerden ons voor de verzekering en pasten onze wetsuits, schoenen, handschoenen en helm.We vertrokken op zijn Chileens een uur later, tranquillo. Rond de middag kwamen we aan bijParque Nacional Alerce. Van deAlerce bomen worden vele huisjes in Puerto Varas en omgeving gebouwd, omdat het hout nooit rot. Onze gear op lokatie aangetrokken onder het genot van velen vervelende enorm grote zwarte vliegen. Via een mooie route door het PN naar het beginpunt gelopen. Het was er prachtig. Het waterwashet riviertje was gewoonte drinken en was heerlijk vers. Eerst een paar keer bijdezelfde stroompjes verschillende glij technieken gedaan om het teleren en de eerste sprong gedaan. Alle mannen, niet allemaal even zeker, en Lucy naar beneden gesprongen, heel gaaf. Tot aan de lunch relatief rustig aan gedaan. Lekker lunch gehad en weer rustig aan het tweede deel van detocht begonnen. Het werd steeds intenser en heftiger (zie de foto´s en de website). Vanafde laatste waterval van 30 meter hoog naar beneden geabseild tot 5 meter boven de grond en vanafdaar de laatste sprong gedaan. Deze was recht in de waterval en was geweldig. Luc met Romain (Parijse jongen) heldhaftig nog van een rots van 15 meter hoog afgesprongen. Lucy vonddat nog enger als Luc zelf. Toen we terug waren bij het busjehoorden we dat we een extreem lange tocht hadden gedaan. ´s Avonds een frietje met hotdog gehaald en een ijsje toe gegeten. De andere twee dagen in Puerto Varas hebben wevrij weinig gedaan. Beetje stadje door gelopen, geinternet etc.

11 januari vertrokken we per bus naar Pucon waar we ongeveer4 uur over deden. De eerste nacht sliepen we in een Israelisch hostel (wisten we niet van te voren). We hadden een dorm gereserveerd maar ze gaven ons een double met prive badkamer dus heerlijk. We hebben meteen bij aquaventuraeen tour naarvulkaan Villarrica (2847 meter hoog) geboekt. De ochtend erna waren we om 7:00 uur bij aquaventurain de hoop dat de tour door zou gaan. Ze bekijken namelijk per dag of het doorgaat of niet ivm het weer. Gelukkig was er geen twijfel en gingen we meteen met het busjeen de gidsen richting devulkaan (tot 1400 meter hoogte). Vanaf hier hadden we een skilift voor de komende 400 meter vanaf waar de trekking echt begon (reken maar uit hoever we nog omhoog moesten).

Wehadden allemaal een kleine backpack met een broek, jas,goretex diper, handschoenen en been beschermers om via de sneeuw dat op de vulkaan lag mee afte dalen. We haddentevens een ijsbijlvoor extra balans tijdens het omhoog lopen mee.De tocht omhoog was erg mooi maar Lucy vond het ook erg eng. Luc had op een gegeven moment om goed adem te halen maar we hielden beide vol en genoten tegelijkertijd. We liepen niet volgenshet 'normale' pad zoals de andere tours deden maar maakte ons eigen.Dit was extra eng omdat je met je schoenen letterlijkin het ijs moest schoppen om te kunnen staan en niet naar beneden te glijden van de stijle afgrond van ijs. Tegelijkertijd was dit ook extra leuk en spannend.

Rond het middaguur waren we op de top van de vulkaan met een fantastisch mooi en groot uitzicht.De vulkaan is nog actief dus we zagen hier en daar rook tussen de stenen en uit de krater komen. Deze gassen deden pijn aan de ogen, keel en neus. Doordat het snot uit ons neus droop haalden we deze niet op want dan voelde je de gassen nog meer. De kleuren in de krater waren erg spectaculair mooi. We hebben boven op de top een broodje gegeten en de hele krater rond gelopen. Hierna gingen we met de pakken aan en ons sleetje al glijdend van de vulkaan naar beneden. Door de sneeuw glijden was dolle pret en ging van snel naar sneller, snelst.

´s Avonds helemaal gesloopt heerlijke spaghetti met ballen gemaakt in hostel El Refugio (van Tilburgse eigenaar)waar we de andere twee nachten sliepen.

De laatste dag in Pucon zijn we naar het Parque Nacional Huerquehue geweest (ja, ze hebben enorm veel nationale parken hier). We liepen een route van ongeveer 5 uur in totaal naar 3 meren. De tocht was erg mooi en totaal anders als de andere trekkings in Patagonië die we tot nu toe gedaan hadden. Alles heel groen en doordat het de avond ervoor flink geregend had rook het heerlijk (vooral naar basilicum, ook al zagen we dat nergens) en was al het stof van de bomen en bamboe afgeregend. Bij het eind punt Lago Verde hebben we nog heerlijk in de natuur gezwommen en even in de zon gelegen voordat we weer terug gingen. Luc had heerlijk rijst, sperzieboontjes en vlees met een champignon room sausje gekookt terwijl Lucy een hostel in Santiago boekte. Laat nog de tassen ingepakt en ´s ochtends met de Pullman bus richting Santiago vertrokken.