Besluiten dienden genomen te worden door ons backpackers. Hoe gaan we naar Bolivia en welke plaatsen slaan we dus over? De keuze was simpel. We zouden vanuit Salta naar Jujuy kunnen gaan (een vergelijkbare plaats) waar we net als in Cafayate ontzettend mooie rotsformaties zouden kunnen zien, of we zouden nog 1 keer de grens overgaan naar Chili om aldaar San Pedro de Atacama te bezoeken. In Atacama hadden ze iets wat we nog nooit eerder hadden gezien, dus besloten we om 15 uur in de bus te zitten en de natuurlijke geysers, zoutvlaktes, flamingo´s en hotsprings te gaan bekijken. Hier ons verslag!

De reis naar San Pedro (de dessert) was er weer één om niet te vergeten. Heel mooi en erg slopend. Luc had op een gegeven moment last van de hoogte en kon hierdoor moeilijk ademen. Ook had hij last van de lange wachttijden (2 uur bij de grens, alleen om Argentinië te verlaten). Lucy was daarentegen erg vrolijk, maar zij was weer kotsmisselijk van de weg die eerder op een achtbaan (bumpy road, noemen ze dat) leek.

Eenmaal in Chili werd bij de douane onze knoflook ingenomen (GRRRRR....), gelukkig niet onze totempaal (Frans stel moest hem afstaan, hihi). Na de douane (die in San Pedro de Atacama zat) werden de tassen weer ingeladen en werd ons verzocht om weer in de bus te gaan zitten. Wij bedankten en vroegen onze tassen terug om lopend (slechts drie minuten) naar de volgende bestemming te lopen. Al lopend gezocht naar een hostel, daar we al wisten dat het aardig vol zat, maar er één gevonden: 'hotel' Thaka Thaka. En verloederde camping met loeihete kamers, maar schoon. Snel nog een excursie geboekt naar Salar de Atacama, omdat we maar 2 dagen iets konden zien vanwege bus en eventueel treinschema´s. ´s Avonds gegeten bij Adobe café (omdat er geen keuken was bij de camping) en genoten van een pasta met paddestoelenroomsaus (echte paddestoelen) en een risotto van coucous met zoete tomaten.

De volgende morgen werden we door Atacama Connection opgehaald bij ons 'hotel' om 08:25 uur. Gids Ron en chauffeur Ricardo zouden ons een complete werkdag vermaken in dé zoutvlaktes van Chili. We waren met z´n 23´en wat prima te doen was (wij als enige niet zuid-amerikanen).

De toer begon bij valle de geres waar we uitleg kregen over het gebied. Omdat Atacama de droogste woestijn ter wereld is (zeggen zij), was het moeilijk voor te stellen dat er in deze vallei allerlei vruchten groeien en riviertjes stromen. De toer ging verder naar de Altiplanico waar we Lago Miscanti bezochten. Erg indrukwekkend om zo´n prachtig blauw meer op 3000 meter hoogte in de woestijn te zien (nee het was geen fata morgana). Onderweg naar onze lunch begaf de bus het, maar er werd ons verzekerd dat het maar even zou duren. Dus lopend verder en na 15 minuten weer opgehaald. Heerlijk gelunched in een klein 'huis' Santa Barbara. Vooraf groentekippensoep, als hoofdgerecht tuinbonenrijstsalade en druiven toe. Toen Luc even naar de wc ging, was er een Chileen met genoeg lef om aan Lucy te vragen: 'Hanimoon?'. Toen Lucy antwoorde, reageerde ineens de hele groep.

Na de lunch naar Lago Chaxa gereden om foto´s van dé zoutvlakte en de flamingo´s (30-tal bij elkaar)te schieten. De foto´s waren geweldig, maar we werden wel levend verbrand door de enorm hoge radiatie van de zon. Snel weer de bus in en dorpje Tocanao bezocht. Schattig dorpje met als hoogtepunt een iglesia met een pop die god moest afbeelden. Heel apart om te zien, hij leek erg op jezus, maar dan grijs! Om 18:00 uur weer in San Pedro de Atacama en daar een lekker kippetje gegeten. Daarna vroeg naar bed voor de volgende excursie!

Om 3:30 uur ging onze wekker om aan onze excursie naar de geisers te beginnen. Je vertrekt zo vroeg omdat de druk op het water net voor zonopgang het hoogst is en dus de hoogst spuwende geisers kunt zien. Om 4:20 uur werden we opgehaald door Maxim Excursions en verzocht om de 2 uur die het duurde om bij de geisers te komen proberen te gaan slapen. Dit was beter om te wennen aan de hoogte, de geisers lagen namelijk meer dan 4300 meter hoog. Helaas had het busje weinig rugleuning waardoor Lucy en Luc al helemaal zijn hoofd niet kwijt kon. Daarnaast was de weg ietwat hobbelig maar goed toch geprobeerd.

Bij aankomst hebben we eerst de geisers bezocht. Helaas was het erg mistig waardoor we geen zonsopgang konden zien en minder van de geisers konden zien. De eerste geiser spuwde elke 2 minuten voor 10 seconden ongeveer 2,5 meter hoog. We vonden het indrukwekkend omdat we het nog nooit eerder gezien hebben maar het was niet verpletterend. Na hier even rondgelopen te hebben kregen we ontbijt. Helaas hadden we niet de gids met het beste ontbijt en was hij ook nog eens voor 10 minuten onvindbaar.

Na het ontbijt zijn we naar een thermaal bad gegaan dat met heet water uit een paar geisers eromheen gevuld word. Nu volgt een korte impressie van ons thermaal badderen: Koud, warm, heet, lauw, heetst, en kooooouuuuud! De foto´s zeggen genoeg, we vonden het erg bijzonder. Op de weg terug zijn we een paar keer gestopt om mooie foto´s te schieten na een kleine confrontatie met de gids. We zijn nog even gestopt (samen met de andere 20 bussen) in een klein schattig dorpje Chamaica waar 40 mensen wonen. Echter in de zomer zijn het er maar zeven. Stenen huisjes met rieten daken vastgemaakt met mest en zonnepanelen. Het was erg toeristisch (betaalde wc, betaalde foto maken van lokale vrouw met lama etc.) maar had toch wel iets. We hebben een heerlijke spies met Llama vlees en ui gekocht (erg lekker) en vandaaruit gingen we terug naar San Pedro de Atacama.

Toen we om 13:00 uur ´s middags terug waren hadden we natuurlijk nog een hele dag te gaan wat heel vreemd was. We zijn eerst nog 2 uurtjes gaan slapen en daarna nog meer plannen voor Bolivia uitgestippeld onder het genot van een toastje, lokaal geitenkaasbrood en koud water. Voor ons, ook al gaan we nog 1 dag naar Calama puur als doorreis bestemming, eindigden met San Pedro de Atacama ook ons avontuur in Chili.