Voor 190 USD reserveerden wij ongeveer 3 weken geleden een hotel in Oruro om aldaar CARNAVAL te vieren. De reservering was alleen mogelijk als we er 3 nachten zouden blijven, vandaar ook de belachelijk hoge prijs. Maar goed, als je nou eenmaal al in Zuid-Amerika bent in de periode dat er carnaval is, moet je het zo goed mogelijk vieren, toch?

Rond 04:15 uur in de nacht kwamen we in het regenachtige (op dat moment) Oruro aan. De taxi stond al klaar en we werden direct naar ons hotel San Salvador gereden. Bij aankomst was de jongen die ons ontving in een redelijke stemming, maar we moesten na lang kibbelen toch een extra nacht betalen, omdat het nou eenmaal zo was. En wij als brave Hollanders doen dat dan ook heel braaf. We wilden gewoon slapen. De kamer, ja de kamer. De kamer was ongeveer 2 x 2 meter met een héél klein raam aan het trapgat (geen frisse lucht dus). Dan was er 1 douche voor de hele verdieping (ongeveer 15 kamers) die koud was. Er zat geen ontbijt bij en wisselen van kamer was out of the question; zelfs met Luc zijn lange benen (zie foto).

Enfin, dag 1. Wij vol goede moed vroeg op gestaan om carnaval te vieren. De taxi-chauffeur vertelde ons dat de optocht rond 16:30 uur zou beginnen en dat de beste plaatsen te koop waren op de plaza (hét plein van Oruro, meer is er niet). Toen we vroegen aan de receptionist (als je het in Bolivia zo kan noemen) tot hoe laat het carnaval zou duren, lachte ze even en hielp ze ons uit de droom. 'Carnaval is pas manana (oftewel morgen pas om 08:00 uur ´s ochtends). Nou, daar sta je dan met je carnaval-stemming in een spuuglelijke stad waar echt niets te beleven valt, op carnaval na. Dus, beetje geïnternet, rondgelopen door de stad en uiteraard zeiknat gegooid en gespoten door supersoakers, waterballonen en schuimbussen. Deze natmakerij was gegrond en was erg om te lachen. Toen we terugliepen maar een poncho gekocht voor dé dag erna (hij was echt nodig).

C-day. even voor de snelle lezers, carnaval in Oruro is fantastisch met een hoofdletter F van feest! Ondanks dat de Bolivianen over het algemeen als een timide en rustig volk overkomen weten ze wel hoe ze een feestje moeten maken.

Net iets voor 09:00 uur stonden we pal voor dé plaza en kochten daar de beste plaatsen op de vierde rij van de vijf-hoog-tribune. Uiteraard als stipte Hollanders veel te vroeg, (voor Boliviaanse begrippen) de eerste echte optocht begon rond 10:00 uur. De dag was ingedeeld in verschillende dans groepen die vanuit heel Bolivia hier hun dans en mooiste kostuums kwamen laten zien. Elke groep werd met een versierde auto met mariabeeld en een spandoek met de naam van de groep aangekondigd. Achter het spandoek liepen vaak de kleinste (ongeveer 6 tot 12 jaar oud) die werden aangemoedigd door jong en oud op de tribunes. Achter de kleine kinderen volgden meestal een grote groep mooie vrouwen waardoor er luidruchtig uit het hele mannelijke publiek beso, beso,beso (kusje) gezongen werd. Dit werd uiteraard gevolgd door een groep machomannen die dolgraag beso´s uitdeelden aan de vrouwen op de tribune. Het was over het algemeen leuker om naar de mannen te kijken vanwege hun explosieve dans dan naar de vrouwen. Achter de mannen volgden dan het grote orkest wat soms strak in formatie liep en soms iets minder (op z´n Boliviaans zullen we maar zeggen, lekker ongeregeld). De muziek was ondanks dat het de hele dag hetzelfde was, erg vrolijk, opzwepend en sfeermakend.

Rond het middaguur liepen de tribunes behoorlijk vol en begonnen de dansgroepen steeds meer hun best te doen, wat uiteraard gepaard ging met enthousiaste Bolivianen. Soms leek het wel de finale van het WK. Het leuke was dat wij er middenin stonden en onze Boliviaanse buren van alle kanten ons de liedjes en gebaren leerden zodat we mee konden doen. Zoals Beatrix wuift was hier een super coole move.

We zullen nu nog even vertellen waarom wij (als rasechte regengewendzijnde Hollanders) die afschuwelijk lelijke en vervelende poncho aan hadden. Rondom de plaza was een sluis van tribunes, waardoor je gemakelijk naar elkaar kon spuiten met een supersoaker of kon gooien met een waterballon (globos in het Spaans). Die waterballonnen zijn trouwens bakken vol met geld verdienen voor talloze vrouwtjes op straat. Duizenden globos vlogen over en weer en als je er één in je snufferd te pakken had deed dat goed pijn. Het water was daarentegen niet zo erg, het was met 21 graden (op 4000 meter hoogte) in de volle zon soms erg verkoelend. De Boliviaanse jongens naast ons schreeuwden regelmatig (en wij natuurlijk ook) naar de overkant: 'Globos, globos, globos' steeds sneller. Zo van kom maar op. En ja hoor de overkant begreep het (de globos-taal is universeel) en je was weer een half uur doorweekt. De charme van het globos-gooien was dat je een soort van haat-liefde relatie had met sommige globos-gooiers aan de overkant.

Op straat was het onder de kleinste en de oudste één groot gevecht om zoveel mogelijk lege bierblikjes te verzamelen. Je zou denken dat er in Nederland veel gedronken word, oké dat is ook wel zo, maar hier kunnen ze er ook wat van, althans met carnaval. Dozen met 24 blikken werden verkocht door diezelfde kleinste (soms van 6 jaar oud) tot mannen en vrouwen van wel 70 jaar oud. Wat Bolivianen alleen vergeten (dat krijg je van zoveel drinken) is dat je op een gegeven moment beter kunt stoppen met drinken. Een voorbeeld: Als je vier keer in twee uur tijd van een vijf-hoge-tribune met je kop op de grond bent gevallen en nog steeds omhoog blijft klimmen om nog meer te drinken, dan is er iets goed mis met je. We zagen niet echt nieuwe relaties ontstaan, maar zagen er menig een flinke klap krijgen. Toen we genoeg van de relatiebreuken hadden rond 10´en gingen we richting hotel. Daar kwamen we, ookal is het maar 7 minuten van de plaza vandaan, een uur later pas aan door de mensenmassa.

Wij hebben er van genoten, volop! Het duurde slechts 1 dag (althans dat het écht leuk was om van het carnaval met heel Bolivia te genieten), maar was meer dan de moeite waard om te beleven. De foto´s en de filmpjes die we zullen proberen te uploaden zullen een goede impressie geven van wat carnaval in Zuid-Amerika inhoud.

Zondagavond namen we de Wara Wara expresso naar Uyuni, wat zoals gezegd exact 7 uur duurde. Inmiddels zitten we in hotel Avenida met na 2 weken eindelijk een warme douche en een lekker bed. De 3-daagse excursie naar Salar de Uyuni is geboekt bij Empexsa, naast het hotel en start woensdag voor ons. Sinds de voorpret in Nederland kijken we hier al naar uit. Ben voorbereid op een prachtige aankomende (deel)ervaring.