11 april, ´s Ochtends vroeg namen we een taxi naar het vliegveld Jorge Chavez van Lima om een dag later (net na middernacht) in Belem, Brazilië aan te komen. Eénmaal vrij rap op het vliegveld aangekomen konden we direct inchecken en onze zware bagage al lekker snel dumpen. Even bij de Starbucks even snel nog een ijskoffie genuttigd. Vervolgens wilden we ons geld van Peru nog omwisselen voor de Braziliaanse Reais, maar dat verliep weer lekker op zijn Zuid-Amerikaans. Van hot naar her gestuurd, maar uiteindelijk toch gelukt. Toen we door de douane wilden, werd de toegang geweigerd tot onze grote verbazing. We moesten beide nog even $31US betalen, aan vliegtuigbelasting. Dat kon uiteraard niet met een pasje, dus Luc was inmiddels niet meer te houden. Hij nog naar buiten gelopen om dollars te pinnen en toen hij terug kwam stond er ineens (uit het niets) een rij met mensen te wachten. GRRRR... Maar goed we mochten naar binnen.

Uiteraard werden we beide in een andere rij gezet en beide tassen bevatten ´liquids´ die uit de tas gehaald moesten worden. In Lucy haar tas zat onze net nieuwe en retedure zonnebrand en bij Luc vonden ze niets (het ging volgens ons om een klein zakje mosterd). Lucy kon Luc nog net temmen en aan het lijntje nam ze hem mee naar het tax-free gedeelte. Zonder daar ook maar 1 minuut te hebben rondgelopen, konden we direct boarden en hadden we best prima stoelen. De vlucht verliep soepel en in Sao Paulo aten we snel even iets bij een ´snack´ tentje en kochten we een woordenboekje Braziliaans-Engels. Snel weer het vliegtuig in (dankzij Ina, thanks) en samen erg gelachen om de uitspraak van het Braziliaans. Om 00:20 uur kwamen we in Belem (uitspraak: Berlijn maar dan heel nazaal) aan en pakten we snel een taxi naar ons hostel. De taxi was erg prijzig (in vergelijking met alle andere landen) maar bracht ons wel veilig en snel. Safe and sound lekker in onze double room getukt tot 11:30 uur, heerlijk!

Het meisje van het hostel was erg vriendelijk en legde ons uit dat het tijdens Pasen, redelijk gevaarlijk op straat kan zijn. Toch gingen we even naar buiten om geld te pinnen en om de hoek kochten we lunch en diner in een supermarktje. Heerlijk een knapperig warm broodje met eigen gekochte chocoladepasta gegeten en daarna rustigjes aan gedaan. Doordat het tot onze grote verbazing regende (Belem geniet van het Amazone klimaat; nu regenseizoen tot juni) besloten we om de eerste dag in het hostel te blijven. Toen het toch even droog werd en we met het meisje van het hostel hadden gekletst, besloten we even ergens gezellig een bakkie te gaan drinken. Toch zeiknat bij Fran´s café aangekomen en lekker even gezeten. Op de terugweg naar het hostel ontdekten we dat het op straat stikte van de mangobomen, die we tot nu toe nog niet gezien hadden. ´s Avonds lekker een vegaprutje gemaakt en helaas dus nog niets van Brazilië gezien.

De volgende dag zou het volgens het meisje van het hostel nog gevaarlijker zijn, wat ons vreemd leek. Brazilië kent namelijk geen tweede paasdag wat dus zou betekenen dat het een gewone maandag zou zijn. Tijdens het brood halen merkten we al direct dat Belem heel anders was als de dag ervoor. Naast de prostituees en vele verslaafden was het nu stomdruk op straat en alle winkels waren gewoon open. Om van ons ietwat ´bange´ gevoel om over straat te gaan af te komen, besloten we lekker een stuk te lopen tussen de ´crowds´ of Belem. Het voelde een stuk veiliger en zorgde ervoor dat we iets meer van Belem konden zien.

We hadden nog behoorlijk wat spullen die we nu niet meer nodig hebben en toevalligerwijs was het postkantoor open. Wij met onze spullen naar binnen en met onze borst vooruit en onze ´Hoe en Wat in het Braziliaans´ op zak in ons beste Braziliaans uitgelegd dat we onze spullen naar Europa wilden sturen. Helemaal top gelukt en wij weer 7 kilo lichter.

Op dag 3, toen we besloten hadden om naar de volgende plaats te gaan, hebben we toch nog heel veel van Belem gezien. Doordat we op de pc van het hostel foto´s zagen van andere backpackers die de lokale Zoo hadden bezocht, besloten we direct om er ook heen te gaan. Middenin de stad was een sort regenwoud te vinden, gevuld met allemaal gave beesten waarop we onze camera weer eens goed konden uittesten (lees Luc en zie foto´s). Van uitrustende miereneters tot elkaar plagende kameleons, van meters lange bamboostammen tot ´s werelds grootste waterlelies, alles was er te zien en vermaakte ons enkele uurtjes. Na de Zoo namen we een bus richting dé vismarkt, Ver-O-Peso (check het gewicht) bij de haven om aldaar te lunchen en dineren ineen. Er waren veel koopmannen en vrouwen aan het werk, wat erg leuk om te zien was. We vonden er trouwens enkel garnalen, de vis voor die dag was vermoedelijk alweer verkocht. Nadat we op straat een bord met 3 verschillende lokale rijstgerechten hadden geprobeerd (2x een dikke pakjessaus en 1x een gedroogde theebladerensaus, jammie), liepen we ook nog even langs een BBQ´tje om ons buikje vol te eten met een kipspiesje. We bezochten nog een gave fototentoonstelling over een volksstam uit het Amazonegebied en toen was het echt tijd om met de bus naar Sao Luiz te gaan, bestemming 2 in Brazilië.

Sao Luiz staat voornamelijk bekend al seen historische stad met veel oude gebouwen waarvan de muren bedekt zijn met porseleine tegels. Toen we bij ons hostel aankwamen (na het nemen van een 12 uur durende nachtbus) werden we ronduit grof ontvangen. Doordat het een HI-hostel was (keten door Zuid Amerika) zou je het één en ander kunnen verwachten, maar dit....

We hadden het vriendelijke meisje van het hostel in Belem gevraagd of zij een mail in het Braziliaans wilde sturen voor een reservering bij dit HI-hostel. In de mail stond onder andere dat we geen Braziliaans spreken. Ondanks dat dat erin stond werd er geen enkele moeite gedaan om ons dan ook maar in een andere taal te verstaan. Er werd onduidelijk gecommuniceerd, wat erg frustrerend was. Zo van, ´kom, o nee, wacht, ga naar boven´. Het hostel was bijna leeg (lees 5 kamers met 20 bedden leeg) maar we moesten per se apart op een kamer slapen, mannen en vrouwen gescheiden. Nou ja, genoeg hierover want het begint alweer te knagen.

Ontbijt was inclusief, maar we mochten er bij aankomst nog geen gebruik van maken, over service gesproken. Toen we op ons kookpunt zaten en net even buiten de deur dus een broodje wilde gaan kopen, werden we door een stortbui lekker afgekoeld en waren we back to earth. Nergens brood te vinden, zelfs geen kleine supermarket dus heel veel door de stromende regen (met paraplu, toch maar gekocht) op zoek gegaan naar een tentje om iets te ontbijten (lunchen inmiddels). Bij een gezellig tentje beland, toevalligerwijs het leukste tentje om te eten in het historische centrum en een ´apart´ broodje gegeten. De rest van de dag hebben we vooral door de knusse straatjes gelopen en nagedacht over wat we nou konden doen om het wat leuker te hebben. Na veel heen en weer geplan, waren we eruit en hebben we enkele bezoeken en busritjes uit het plan geskipt en direct voor een fantastische bestemming gekozen; Cumbuco (net naast Fortaleza waar we ook nog naartoe gaan) De stad viel ons jammer genoeg een beetje tegen (mede door de regen, sommige erg onvriendelijke mensen en ons humeur ;)) en we voelden ons er ietwat onveilig. Voor ons betekent dat, door naar de volgende plek!

´s Avonds nog een lekkere pizza gegeten en uiteindelijk (stiekem) gewoon bij elkaar op dezelfde kamer geslapen. Lekker puh!

Onze volgende bus zou de dag erna om 11:30 uur vertrekken naar Fortaleza. Mooi op tijd na een ´innig´ afscheid met ht HI-hostel, kwamen we bij de busterminal aan klaar voor vertrek. De vrouw van de busmaatschappij vertelde ons echter dat de eerst volgende bus naar Fortaleza pas om 17:30 uur zou vertrekken. Van 11:30 uur ´s ochtends tot 17:30 uur hebben we dus gewacht op onze bus in een shopping mall waar we ook dit verhaal hebben geschreven.