Eindelijk was het dan zover, we waren onderweg naar Cumbuco. Na een busrit van 18,5 uur kwamen we in Fortaleza aan. Na de goede bus de verkeerde kant op genomen te hebben kwamen we na een sightseeing van 1,5 uur bij ons hostel aan. Na een koude douche zijn we op zoek gegaan naar internet. Deze vonden we op een winkelstraat vol met leuke kleding, tassen en vooral heel veel schoenen. Lucy kon zich nog net inhouden en na een snelle pizza bereidden we ons helemaal voor op Cumbuco. Dit was zo´n bestemming die we in Nederland al uitgezocht hadden. Luc had een paar overnachtingen hier van Didi cadeau gekregen voor zijn slagen (waarvoor super bedankt!)

´s Morgens rond 8:15 uur in de regen naar de bushalte gelopen om er zeker van te zijn dat we de eerste bus niet zouden missen (er gaan er namelijk maar 2 of 3 per dag). Na iets meer als een half uur kwamen we aan bij de Sunset beach club. Hier komen veel mensen uit Fortaleza voor een dag naartoe om veel te eten en bier te drinken, niet echt iets voor ons dus. Na even gebeld te hebben kwam Janneke ons met de auto razendsnel ophalen, wat een luxe. Na twee minuten kwamen we bij de oase van 0031 aan waar we werden begroet door Karel en Dirkje, de honden.

0031 is een klein paradijsje op aarde. We hadden een heel huisje voor onszelf met een groot boxspring bed met echt schone witte lakens, een heerlijke douche waar zelfs Luc rechtop onder kon staan, een eigen koelkastje en natuurlijk een hangmat. We hebben eerst lekker een bak koffie gedronken met Janneke en Roel en het over Nieuwegein , Amsterdam en de rest van Nederland gehad. Aangezien we de enige gasten waren hadden we zelfs het zwembad voor ons alleen. We hebben heerlijk rustig aan gedaan en Nederlandse tijdschriften gelezen zoals de Linda, Glamour, Men´s Health en de Quest, heerlijk om weer eens wat Nederlands te lezen. Helaas was het restaurant 0031 gesloten vanwege het laagseizoen, maar omdat we graag Janneke haar kookkunsten wilden proeven vroegen we of we de eerste avond met hun mee mochten eten. Na een glaasje lekkere rode wijn kregen we pasta met wat shitake, bacon en vooral veel verse geitenkaas en pijnboompitjes. Daarbij had ze ook nog een salade caprese met buffelmozzerela en verse basilicum uit de tuin gemaakt. Oftewel allemaal smaken die we al 5 maanden niet gehad hebben, heerlijk! Luc heeft er enorm van genoten maar na twee volle borden pasta (echt volle borden) kon hij ook echt niet meer.

Cumbuco is één van ´s werelds beste plekken om te kitesurfen. Er is ongeveer 300 dagen zon en bijna altijd een sterke wind, ideaal dus. Nu in het laagseizoen zijn er bijna alleen maar Brazilianen, maar in het hoogseizoen rond november stikt het er van de kitesurfers. Op de tweede dag hebben we een heerlijke strandwandeling van 3 uur gemaakt en gekeken naar de kitesurfers die er wel waren. Heerlijk de wind door onze haren laten waaien en tegelijkertijd een beetje bruiner geworden. ´s Avonds bij Sabor de Praia een lekkere rode poon gegeten. We kregen de hele vis die aan tafel gefileerd werd met heerlijke rijst, frietjes, gepofte aardappel en salade, smikkelen dus. We namen ook wat caipirinha´s aangezien die hier goedkoper zijn als bijvoorbeeld koffie en bijna even duur als een colaatje. Als dat niet als een paradijsje klinkt...

De derde dag natuurlijk eerst weer heerlijk uitgebreid ontbeten. Janneke maakte elke ochtend iets speciaals voor ons dus pannenkoeken, wentelteefjes of een eitje. Daarnaast was er lekker knapperig brood, nutella, pindakaas, schenkstroop voor de pannenkoeken, yoghurt, verse fruit salade, muesli en elke dag een andere vers geperste sap en natuurlijk koffie of thee. Hierna gingen we naar de Sunset beach club omdat we van Janneke hadden gehoord dat je daar lekkere massages kon krijgen. Voor 25 reais werd je een uur gemasseerd van top tot teenen kreeg je ook nog een peeling. Het was af en toe een beetje hardhandig, maar achteraf voel je je heerlijk ontspannen. Na nog meer gerelaxed te hebben gingen we om 15:30 uur paardrijden. Lucy ging op Professor en Luc op Chocolate en verder was alleen de gids, Fransesco, mee. Het eerste stuk gingen we rustig door de duinen op ons gemakje. We hadden afgesproken dat we 1,5 uur zouden rijden en op een gegeven moment dachten we dat we toch wel eens om moesten draaien. Op dit punt was er al 1,5 uur voorbij en de gids liep gewoon rustig door. Het rijden ging bij ons allebei hartstikke goed en we genoten er erg van. Op een gegeven moment draaiden we dan toch om, omdat we niet meer verder konden vanwege hoog water. Vanaf hier liepen we direct naar het strand. Het begon ondertussen al te schemeren en de paarden werden drukker en drukker. Op het strand vroeg Lucy of we voorbij de gids mochten galoperen aangezien haar paard veel sneller ging als die van hem. Natuurlijk ging Luc met me mee en samen galopeerden we in de schemering over het verlaten strand. Af en toe stopten we om op de gids te wachten en dan liepen we weer een stukje rustig en dan gingen we weer. De laatste keer reden Luc en ik vlak naast elkaar en onze paarden waren nogal competitief. Omdat ze allebei voorop wilden rijden gingen we echt goed hard (zeker harder dan 50km/h), we vonden het geweldig. Na niet te lang besloten we te stoppen omdat het wel heel hard ging. Luc zette volle kracht op zijn beugels en toen bleek dat de singel niet goed vast zat dus het hele zadel schoof naar links, en Luc dus ook. Kaboemm... Hij is gelukkig nog goed terecht gekomen aangezien we geen cap of iets dergelijks op hadden en gelukkig bleef hij niet met zijn voeten in de beugels hangen. Wel heeft hij een blauwe kont en rug, wat schaafplekjes op zijn rug en een lelijke schaaf/schuurwond op zijn linker bovenarm. Na 3 uur rijden kwamen we eindelijk weer terug bij de pousada waar Janneke en Roel ons helemaal verontrust stonden op te wachten. Na een glas water en gedoucht te hebben besloten we een kippetje met friet en sla te bestellen die ze keurig bij het hek kwamen brengen, toch leuk dat dat kan in zo´n klein dorpje.

De overige dagen hebben we eigenlijk helemaal niets meer gedaan en konden we lekker even opladen. We zaten even in een dip van het reizen en het bezoek aan 0031 kwam dus ook perfect getimed. We kunnen er nu weer helemaal tegenaan en gaan er weer voor de laatste maand. Roel en Janneke enorm bedankt voor jullie gastvrijheid en veel succes met alle plannen die jullie nog hebben.

Woensdagmiddag zijn we vertrokken van ons paradijsje richting Canoa Quebrada, ongeveer 3 uur rijden van Fortaleza. We kwamen hier rond 21:00 uur aan en hadden een goedkoop, maar prima hotel geboekt. Na de ´broadway´ af gelopen te hebben, besloten we even goedkoop te eten, wat niets tegenviel. De dag erna rustig wakker geworden en een prima ontbijt gehad (natuurlijk niks vergeleken bij 0031, maar heerlijk vergeleken bij anderenhostels gaandeweg). We hadden gehoord dat er een leuke strandtent ´LazyDays´ was dus die hebben we opgezocht. Hier hebben we enkele uurtjes op stoelen, banken en zitzakken over de oceaan uitgekeken (kon ook niet anders, deze strandtent helemaal aan het einde van het strand staat deels in zee). Canoa Quebrada staat bekend om zijn rode zandduinen die erg mooi om te zien waren. Na nog een kop koffie en een snelle (en echt hele vieze) pizza hebben we een busje richting het stadje Aracati gepakt. Hier hebben we op de ´terminal´ nog eens 2,5 uur gewacht op onze super deluxe bus naar Recife. De normale bus zat vol dus moesten we de duurdere nemen, maar hebben wel van de ruime stoelen en eigen dekentje genoten.

Momenteel zitten we in Olinda waar we waarschijnijk 3 a 4 dagen zullen blijven. Van hieruit willen we kort naar Porto de Galinhas en naar een klein vissersdorpje genaamd Margogi. In 0031 hebben we twee Nederlandse vrienden van Janneke en Roel ontmoet die in dit dorpje ook een leuke pousada hebben. Mocht dit niet doorgaan zakken we direct af naar Salvador, voor meer cultuur en capoeira!